Ehsan TARINIA

احسان تاری نیا کی هست؟

در واقع هیچ کس، یا بهتر بگویم انسانی در جستجوی واژگان و درکی از خود.

احسان تاری نیا هستم، یک روز شنبه زمستانی ساعت 19:00 به تاریخ 19 بهمن، در یکی از شهر های کوچیک این کره خاکی بدنیا آمدم. در حال حاضر دانشجو رشته حقوق در دانشگاه لوکزامبورگ هستم و دارای مدارک فوق لیسانس روانشناسی بالینی و لیسانس مهندسی مکانیک، دیپلم و کارت خبرنگاری، دیپلم مربیگری کامپیوتر و مترجم پلیس و دادگاه های لوکزامبورگ هستم، مسلط به زبانهای کردی، فارسی، عربی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی و لوکزامبورگی میباشم، بالعکس همه احسان هایی که میشناسید نه معروف ام نه استثنایی، خوب آخه من خودم کلی احسان میشناسم که همه مشهور و معروف هستند، ولی من یک انسان ساده هستم.

تو اوقات فراغت کارها و علایق زیادی دارم برای انجام دادن، مطالعه و تحقیق در کتابهای عرفانی ، فلسفه ، روانشناسی، تاریخی و سیاسی برام تو الویت هستند، عاشق مکتب عرفان هستم برای من مثل دریای هستش که ته نداره و خیلی روی زندگیم و شخصیتم تاثیر گذاشته، نقاشی سیاه قلم رو دوست دارم یک کوچولو استعداد کشیدن دارم که ذاتی هستش و هیچ وقت کلاس نقاشی نرفتم ولی از بچگی نقاشیم خوب بوده، سبک نقاشی هام کمی متفاوته بالعکس همه که از طبیعت و گل و بلبل میکشن ، من به نقاشی اندام انسانی و حیوانی علاقه دارم مثل همه منم براش اسم انتخاب کردم بهشون میگم دل نگاره ، تا همین چند ماه پیش فکر میکردم فقط خودم تنها از این واژه استفاده میکنم بعد دیدم کلا این یک واژه کلیشه ای هستش که هرکی دستی به قلم داره روی آثار خودش میزاره، منم چون دلی میکشیدم بهشون میگم دلنگاره. نوشتن رو دوست دارم البته هم تحقیقی مینویسم، هم واسه دل خودم، ولی بیشتر انتقادی، اعتراضی و تحقیقی می نویسم خب معلومه با توجه به مطالعات و تحقیقاتم ترجمه و جمع‌آوری میکنم و در قالب متن یا مقاله مینویسم. ولی واسه دل خودم میتونه شعر باشه میتونه یه متن که من بهش میگم دلنوشته (این هم باز یک واژه عمومی هستش) چون این یکی رو با دلم مینویسم، هیچ وقت جای چاپشون نکردم شاید به اندازه نویسندهای که نوشته هاشون رو با دیگران به اشتراک میزارن و چاپ میکنن اعتماد به نفس نداشتم. اما در گذاشتن مقالات انتقادی و اعتراضی خیلی بیش ار حد اعتماد به نفس دارم، که در حال حاضر میتونید توی این سایت بخونید. به نوشتن خیلی علاقه دارم در حدی که اگه بخوام با کسی حتی درگیر هم بشم با نوشتن بهتر میتونم انتقاد و اعتراض کنم تا بحث حضوری ، خوب معلومه حتی احساساتم رو بیشتر میتونم تو نوشتن نشون بدم تا در بیان کردنش، شدیدا از میکروفن و دوربین فوبیا دارم ولی تا دلت بخواد روی کاغذ حرف واسه گفتن دارم. عکاسی، ماهیگیری ، دوچرخه سواری، پیاده‌روی ، کوهنوردی و چادرزدن هم از علایقم هستن، خیلی فعال و پر رو هستم و اصلا کم نمیارم مخصوصا توی کوه، میتوانید از اونایی که با من کوه اومدن بپرسید! حیوانات رو خیلی دوست دارم از همون بچگی با آکواریوم بزرگ شدم همیشه هم در هر حالتی یه آکواریوم توی محل زندگیم وجود داره. با سگ ها و بچه ها خوب بلدم ارتباط برقرار کنم. یک پک چهار تای سگ از نژاد هاسکی تو خونه دارم که مثل بچه هام هستند و شب ها بدون اینکه دُم یکیشون تو صورتم نباشه خوابم نمیبره، عاشقشون هستم و همگی باهم به هر مصیبتی که باشه توی یک تخت میخوابیم، از موقعی که اومدن تو زندگیم هیچ کجا بدون اونا جای نرفتم ، از زمان به دنیا اومدنشون تو خونه خودم کلا شعار زندگیم شده: زندگی فقط زندگی سگی، مسافرت فقط مسافرت سگی، کلا غذایی که توش مو یا پشم هاپو نباشه غذا نیست، عشق واقعی و رفاقت بی غل و غش رو باید از اینها آموخت. خلاصه اگه یکیشون رو داری حرف من رو بهتر میفهمی و اگر هم نداره مطمئن باش فقط حسرتش برات می مونه اگه بفهمی که چرا تا به حال نداشتی. آشپزی و شیرینی پزی رو هم دوست دارم با عشق و علاقه این کار رو انجام میدم، برام طعم غذا و دیزاینش مهمه، تا اینکه فقط بخورم که سیر بشم یا زنده بمونم، من با غذا باید ارتباط بر قرار کنم و از خوردنش لذت ببرم. به‌صورت جمعی با هیچ موزیکی مشکلی ندارم البته در جمع، ولی اگه تنها باشم توی ماشین یا خونه ترجیح میدم کلاسیک گوش بدم یا سنتی، اگه قرار باشه کنسرت برم ترجیح میدم کنسرت یک ارکست سمفونی برم یا یک اُپرا، ولی با این احوال انعطاف‌پذیر نسبت به انتخاب جمع هستم، اهل جشن و پارتی هم هستم رقص بلد نیستم ولی سعی میکنم یه حرکاتی انجام بدم شبیه به رقص. همیشه آرزو داشتم یکی از سازهای موسیقی رو یاد بگیرم مخصوصا گیتار، یکی از آرزوهامه که یکدفعه تو تولد یا جشنی بگم اون گیتار رو بدید ببینم چجوریه بعد من یه هو شروع کنم به زدن و  همه هم متعجب من و هاج و واج نگاه کنن ، خودم که تو خیال خودم کلی میخندم به اون لحظه.

یک زمانی خیلی دین ها رو در همین اروپا تجربه کردم، خوب مثل اکثر ایرانی ها من هم از یک خانواده مسلمان اومدم و تا چشم باز کردم به زور یکی تو گوشم اذان داد و گفت که من مسلمان هستم، تا یک سنی برای رضایت مادر و پدر بزرگ و مادر بزرگ و معلمین ادای آدم های دیندار رو در میاوردم، من از طرف پدری شیعه و از طرف مادری سنی بودم، خودم هم هیچ وقت نفهمیدم بالاخره شیعه بودم یا سنی؟ چون پدرم هم اصلا اهل دینداری نبود، ولی به احترام مادرم سعی میکرد به ادیان احترام بزاره ولی طرفشون نمیرفت، خانواده مادری ام از سرسپردگان به دراویش قادری بودند، که متأسفانه از من به بعد تیرشون به سنگ خورد. خوب همنجور که از پسوند آخر فامیلی من (احسان تاری نیا گیلانی) معلوم هستش اصالت پدری من به روستای گیلان ده از توابع چابکسر در استان گیلان برمیگرده، و از طرف مادر یک کُرد و از طرف پدر یک گیلانی هستم. من درست و غلط بودن این موضوع رو نمیتونم تایید کنم، ولی پدربزرگم (پدر پدرم) و طایفه اش خیلی باور دارند که از نوادگان عبدالقادر گیلانی یا همون غوث گیلانی هستیم، که بنیادگذار سلسله تصوف قادریه هستش. گویا پدربزرگ بزرگوار بابام چون از ارتشی های شاهنشاهی بوده بعد از اعزام به استان کردستان برای ادامه خدمتش فامیلیش رو به دلایل نامعلوم از قادری نیا گیلانی به تاری نیا گیلانی تغییر میده و بعد از اون فامیلی ما هم میشه تاری نیا گیلانی، حالا چرا تغییر داده؟ هرکی واسه خودش یک چیزی تعریف میکنه، چون اهل دین نیستم با کمال میل این تغییر رو قبول کردم و حتی گیلانی آخر فامیلی ام رو هم خودم از قصد استفاده نمیکنم و فقط از تاری نیا برای معرفی خودم استفاده میکنم. اما جالبه که یکی از عمو هام دوباره رفته به فامیلی اصلیش یعنی قادری نیا گیلانی تنظیم کارخانه شده (قادری نیا یعنی از نیاکن قادری از سلسله قادری). تا سن نوجوانی در سردرگمی دینی بودم ولی وقتی سرکلاس تاریخ دبیرستانی، معلم تاریخمون متوجه استعدادم در علاقه به تاریخ و خلافیت در کشیدن کاریکاتور در من شد، من رو به یک نشریه ماهنامه جوانان استانی معرفی کرد ، بعد از طریق همون ماهنامه با بچه های چپی در خارج کشور آشنا شدم، خوب بخاطر فعالیت های چپی کلا در مغازه دینداری رو گِل گرفتم شدم یک ضد خدا و ضد دین، به قول مادرم از اونطرف بوم افتادم. وقتی به لوکزامبورگ هجرت کردم اوایل بخاطر اینکه وقت زیاد داشتم و نمیدونستم چجوری پرش کنم و دنبال گرفتن رابطه با همه بودم و چون شدیدا آدم اجتماعی هستم و از تنهای متنفرم دروغ چرا با شاهدان یهوه که یک شاخه از مسیحیت هستش شروع به مطالعه مسیحیت کردم، حتی رفتم مسیحی هم شدم، اولین کسانی بودند که تونستند من رو بطرف باور داشتن جذب کنند ولی باز همه چیز برایم متناقض بود. با یک آقای که جایز نیست اسمش رو ببرم تو پاریس اینترنتی شروع کردم به مطالعه دین باستانی زرتشت، ولی دیدم هیچ چیز تازه ای برام نداره خیلی تخیلی بود. از طریق یک دوستی در آلمان یکم با بودایی ها هم مطالعه کردم ولی خیلی دین جالبی برای من نبود چون پر از سختگیری بود و برای من غیرقابل تحمل بود، زیاد نتونستم چیزی یاد بگیرم قوانینشون همون اول زیادی دست و پاگیر بود. بعدش با مسلمان های توحیدی آشنا شدم و مطالعه دینشون رو شروع کردم، توحیدی ها یک شاخه کوچک از مسلمان ها هستند که پایگاه اصلیشون آمریکاست که به حجاب اعتقاد ندارند  و نماز و قرآن رو به فارسی میخونند و به حدیث و روایت هم اعتقادی ندارند، ولی خوب باز همون اسلام بود کمی مدرن تر. بعد با بهایی ها مطالعه رو شروع کردم شاید به جرات بشه بگم بهایی تنها دینی بود که باعث شد یکم زمان بیشتری در اون موندم، اوایل برام جالب بود زیاد درباره اش میخوندم هم کتابهای خودشون هم کتاب های دیگه رو، بهم توصیه کردند که مطالعه زیاد ممکنه از دین خارجم کنه، ولی به نظر خودم روشن‌تر شدم، تقریبا بین همه ادیان برام جالبتر بود و با ایده صلح طلبی من بیشتر سازگار بود ولی قوانین خاص دینشون باز من رو محدود میکرد، از کتابهای که دوست داشتم و همیشه هم گاهی دوباره میخونم هفت وادی ، ایقان و تاریخ نبیل هستش، ولی بخاطر فعالیت های سیاسی و باوری که دارم درمورد دنیای بدون مرز نمیتونستم اتیکت یک دین را روی خودم داشته باشم پس خودم خیلی محترمانه کارت بهایی ام رو پس دادم ولی راستش این دلیل نمیشه که بگم این دین کامل یا لذت دار نبود برام، بلعکس آشناییم با این دین باعث شد با مکتبی به نام عرفان آشنا بشم، که خودم از زمان تولد از همون مکتب بودم ولی چون زیادی خرافه و جهل باهاش قاطی شده بود خانواده ام نتوانستند برام اینقدر زیباش کنند. البته خانواده من صوفی هستند و عرفانی که من باهاش آشنا شدم عرفان باطنی هستش و از تصوف جداس، در عرفان باطنی چیزی به اسم مرید و مراد نیست، شخص برای خود شناسی باید خودش به تنهای شروع به مطالعه و تحقیق کنه و دنبال رو یا مرید شخصی یا مکتبی نباشه، همین مکتب عرفان بود که بهم ثابت کرد که این دنیا همه هیچ و ما همه در پی هیچیم، و باعث شد تازه زبان همه ادیان رو بفهمم و اینکه بفهمی همه این ادیان ساخت دست بشر هستند. بشری که هیچوقت نتونست قبول کنه که خودش چقدر تواناست که احتیاجی به وجو خدا نداره، البته بشر با همه عاقلیش بزرگترین خدمتی که بخودش کرد اختراع دین و ساخت خدا بود که توانست بوسیله اون تمدن رو شکل بده ولی دیگه از یه جای افسار این اختراع از دستش خارج شد و خودش شد بنده مخلوقش. زیادی از دین گفتم برگریدیم به موضوع معرفی خودم.