Ehsan TARINIA

احسان تاری نیا کی هست؟

در واقع هیچ کس، انسانی در جستجوی واژگان و درکی از خود.

احسان تاری نیا هستم، یک روز شنبه زمستانی ساعت 19:00 به تاریخ 19 بهمن، در یکی از شهر های کوچیک این کره خاکی بدنیا آمدم. در حال حاضر دانشجو رشته حقوق در دانشگاه لوکزامبورگ و دارای مدارک فوق لیسانس روانشناسی بالینی و لیسانس مهندسی مکانیک، دیپلم و کارت خبرنگاری، دیپلم مربیگری کامپیوتر و مترجم پلیس و دادگاه های لوکزامبورگ هستم، مسلط به زبانهای کردی، فارسی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی و لوکزامبورگی میباشم، بالعکس همه احسان هایی که میشناسید نه معروف ام نه استثنایی، خوب آخه من خودم کلی احسان میشناسم که همه مشهور و معروف هستند، ولی من یک انسان ساده هستم.

تو اوقات فراغت کارها و علایق زیادی دارم برای انجام دادن، مطالعه و تحقیق در کتابهای عرفانی ، فلسفه ، روانشناسی، تاریخی و سیاسی برام تو الویت هستند، عاشق مکتب عرفان هستم برای من مثل دریای هستش که ته نداره و خیلی روی زندگیم و شخصیتم تاثیر گذاشته، نقاشی سیاه قلم رو دوست دارم یک کوچولو استعداد کشیدن دارم که ذاتی هستش و هیچ وقت کلاس نقاشی نرفتم ولی از بچگی نقاشیم خوب بوده، سبک نقاشی هام کمی متفاوته بالعکس همه که از طبیعت و گل و بلبل میکشن ، من به نقاشی اندام انسانی و حیوانی علاقه دارم البته خودم براش اسم انتخاب کردم بهشون میگم دل نگاره چون اونارو با دلم میکشم. نوشتن رو دوست دارم البته هم تحقیقی مینویسم، هم واسه دل خودم و بیشتر انتقادی و اعتراضی، تحقیقی خب معلومه با توجه به مطالعات و تحقیقاتم ترجمه و جمع آوری میکنم و در قالب متن یا مقاله مینویسم. ولی واسه دل خودم میتونه شعر باشه میتونه یه متن ولی من بهش میگم دلنوشته چون اونم دلم مینویسه ، هیچ وقت جای چاپشون نکردم شاید به اندازه نویسندهای که نوشته هاشون رو با دیگران به اشتراک میزارن و چاپ میکنن اعتماد به نفس نداشتم. اما در گذاشتن مقالات انتقادی و اعتراضی خیلی بیش ار حد اعتماد به نفس دارم، که در حال حاضر میتونید توی این سایت بخونید. به نوشتن خیلی علاقه دارم در حدی که اگه بخوام با کسی حتی درگیر هم بشم با نوشتن بهتر میتونم انتقاد و اعتراض کنم تا بحث حضوری ، خوب معلومه حتی احساساتم رو بیشتر میتونم تو نوشتن نشون بدم تا در بیان کردنش، شدیدا از میکروفن و دوربین فوبیا دارم ولی تا دلت بخواد روی کاغذ حرف دارم واسه گفتن. عکاسی، ماهیگیری ، دوچرخه سواری، پیاده روی ، کوهنوردی و چادرزدن هم از علایقم هستن، خیلی فعالم و اصلا کم نمیارم مخصوصا توی کوه میتوانید از اونایی که با من کوه اومدن بپرسید! حیوانات رو خیلی دوست دارم از همون بچگی با آکواریوم بزرگ شدم همیشه هم در هر حالتی یه آکواریوم توی محل زندگیم وجود داره. با سگ ها و بچه ها خوب بلدم ارتباط برقرار کنم. آشپزی و شیرینی پزی رو هم دوست دارم با عشق و علاقه این کار رو انجام میدم، برام طعم غذا و دیزاینش مهمه، به تنهایی میتونم یک مهمونی 19 نفره رو طبق آخرین تجربه اداره کنم. بصورت جمعی با هیچ موزیکی مشکلی ندارم البته در جمع، ولی اگه تنها باشم توی ماشین یا خونه ترجیح میدم کلاسیک گوش بدم یا سنتی، اگه قرار باشه کنسرت برم ترجیح میدم یک ارکست سمفونی برم یا یک اوپرا، ولی با این احوال انعطاف پذیر نسبت به انتخاب جمع هستم، اهل جشن و پارتی هم هستم رقص بلد نیستم ولی سعی میکنم یه حرکاتی انجام بدم شبیه به رقص. همیشه آرزو داشتم یکی از سازهای موسیقی رو یاد بگیرم مخصوصا گیتار، یکی از آرزوهامه که یکدفعه تو تولد یا جشنی بگم اون گیتار رو بدید ببینم چجوریه بعد من یه هو شروع کنم به زدن همه هم متعجب من و هاج و واج نگاه کنم ، خودم که تو خیال خودم کلی میخندم به اون لحظه.

یک زمانی خیلی دین ها رو در همین اروپا تجربه کردم، خوب مثل اکثر ایرانی ها من هم از یک خانواده مسلمان اومدم و تا چشم باز کردم به زور یکی تو گوشم اذان داد و گفت که من مسلمان هستم، تا یک سنی برای رضایت مادر و پدر بزرگ و مادر بزرگ و معلمین ادای آدم های دیندار رو در میاوردم، من از طرف پدری شیعه و از طرف مادری سنی بودم، خودم هم هیچ وقت نفهمیدم بالاخره شیعه بودم یا سنی؟ چون پدرم هم اصلا اهل دینداری نبود، ولی به احترام مادرم سعی میکرد به ادیان توهین هم نکنه، خانواده مادری ام از سرسپردگان به دراویش قادری بودند، که متاسفانه از من به بعد تیرشون به سنگ خورد. خوب همنجور که از پسوند آخر فامیلی من معلوم هستش اصالت پدری من به روستای گیلان ده از توابع چابکسر در استان گیلان برمیگرده، و از طرف مادر یک کُرد و از طرف پدر یک گیلانی هستم. من درست و غلط بودن این موضوع رو نمیتونم تایید کنم، ولی پدربزرگم (پدر پدرم) و طایفه اش خیلی باور دارند که از نوادگان عبدالقادر گیلانی یا همون غوث گیلانی هستیم، که بنیادگذار سلسله تصوف قادریه هستش. گویا پدربزرگ بزرگوار بابام چون از ارتشی های شاهنشاهی بوده فامیلیش رو به دلایل نامعلوم از قادری نیا گیلانی به تاری نیا گیلانی تغییر میده و بعد از اون فامیلی ما هم میشه تاری نیا گیلانی، حالا چرا تغییر داده؟ هرکی واسه خودش یک چیزی تعریف میکنه، چون اهل دین نیستم با کمال میل این تغییر رو قبول کردم و حتی گیلانی آخر رو هم خودم از قصد استفاده نمیکنم و فقط از تاری نیا برای معرفی خودم استفاده میکنم. اما جالبه که یکی از عمو هام دوباره رفته به فامیلی اصلیش یعنی قادری نیا گیلانی تنظیم کارخانه شده (قادری نیا یعنی از نیاکن قادری از سلسله قادری). تا سن نوجوانی در سردرگمی دینی بودم ولی وفتی سرکلاس تاریخ دبیرستانی معلم تاریخمون متوجه استعدادم در علاقه به تاریخ و خلافیت در کشیدن کاریکاتور باهم شد، من رو به یک ماهنامه جوانان استانی معرفی کرد ، بعد از طریق همون ماهنامه با بچه های کمونیست کارگری ایران در خارج کشور آشنا شدم، خوب بخاطر فعالیت های کمونیستیم کلا در مغازه دینداری رو گِل گرفتم شدم یک ضد خدا و ضد دین، به قول مادرم از اونطرف بوم افتادم. وقتی به لوکزامبورگ هجرت کردم دروغ چرا با شاهدان یهوه که یک شاخه از مسیحیت هستش شروع به مطالعه مسیحیت کردم، حتی رفتم مسیحی هم شدم، اولین کسانی بودند که تونستند من رو بطرف خدا جذب کنند ولی باز همه چیز برایم متناقض بود. با یک آقای تو پاریس اینترنتی شروع کردم به مطالعه دین باستانی زرتشت، ولی دیدم هیچ چیز تازه ای برام نداره خیلی تخیلی بود. از طریق یک دوستی در آلمان یکم با بودای ها هم مطالعه کردم ولی خیلی دین جالبی برای من نبود چون پر از سختگیری بود و برای من غیر قابل تحمل بود، زیاد نتونستم چیزی یاد بگیرم قوانینشون همون اول زیادی دست و پا گیر بود. بعدش با مسلمان های توحیدی آشنا شدم و مطالعه دینشون رو شروع کردم، توحیدی ها یک شاخه کوچک از مسلمان ها هستند که پایگاه اصلیشون آمریکاست که به حجاب اعتقاد ندارند و و نماز و قرآن رو به فارسی میخونند و به حدیث و روایت هم اعتقادی ندارند، ولی خوب باز همون اسلام بود کمی مدرن تر. بعد با بهایی ها مطالعه کردم شاید به جرات بشه بگم بهایی تنها دینی بود که یکم زمان بیشتری در اون موندم، اوایل برام جالب بود زیاد درباره اش میخوندم هم کتابهای خودشون هم کتاب های دیگه رو، بهم توصیه کردند که مطالعه زیاد ممکنه از دین خارجم کنه، ولی به نظر خودم روشن تر شدم، تقریبا بین همه ادیان برام جالبتر بود و با ایده جهانگرایی من بیشتر سازگار بود ولی قوانین خاص باز من رو محدود میکرد، از کتابهای که دوست داشتم و همیشه هم گاهی دوباره میخونم هفت وادی و تاریخ نبیل هستش، ولی بخاطر فعالیت های سیاسی و باوری که دارم درمورد دنیای بدون مرز نمیتونستم اتیکت یک دین را روی خودم داشته باشم پس خودم خیلی محترمانه کارت بهایی ام رو پس دادم ولی راستش این دلیل نمیشه که بگم این دین کامل یا لذت دار نبود برام، بلعکس آشناییم با این دین باعث شد با مکتبی به نام عرفان آشنا بشم، که خودم از زمان تولد از همون مکتب بودم ولی چون زیادی خرافه و جهل باهاش قاطی شده بود خانواده ام نتوانستند برام اینقدر زیباش کنند. البته خانواده من صوفی هستند و عرفانی که من باهاش آشنا شدم عرفان باطنی هستش و از تصوف جداس، در عرفان باطنی چیزی به اسم مرید و مراد نیست، شخص برای خود شناسی باید خودش شروع به مطالعه کنه، همین مکتب عرفان بود که بهم ثابت کرد که این دنیا همه هیچ و ما همه در پی هیچبم، و باعث شد تازه زبان همه ادیان رو بفهمم و اینکه بفهمی همه این ادیان ساخت دست بشر هستند. بشری که هیچوقت نتونست قبول کنه که خودش چقدر تواناست که احتیاجی به وجو خدا نداره، البته بشر با همه عاقلیش بزرگترین خدمتی که بخودش کرد اختراع دین و ساخت خدا بود که توانست بوسیله اون تمدن رو شکل بده ولی دیگه از یه جای افسار این اختراع از دستش خارج شد و خودش شد بنده مخلوقش. زیادی از دین گفتم برگریدیم به موضوع معرفی خودم.